Wat bizar dat het ondertussen alweer maart is en Eric alweer in Nederland is met Mar en Lem voor een paar dagen. Ik vind de
tijd haast eng snel verstrijken. Net alsof ik in een sneltrein zit en er dus ook niks aan kan veranderen dat het landschap als
een idioot voorbij schiet.
Lem blijft in Nederland voorlopig. Hij logeert bij Pim om staatsexamen te kunnen gaan doen in mei. Hij heeft zo hard gewerkt;
echt petje af voor je Lem. We hebben ook veel examens geoefend, er zit een duidelijke vooruitgang in alles wat hij gedaan
heeft. We moesten alleen op het laatste moment nog een 7e vak erbij meenemen (door een leesfout van mij mbt wat de
voorwaarden zijn voor een vmbo tl diploma ) en besloten tot Spaans. Maar om in 2 maanden een volledige taal te bemachtigen is
vrijwel onmogelijk. Dus Lem doet wat hij kan, maar ‘God zegende de greep’.
Alles wat met discipline en volharding kan bijdragen hieraan, wordt er in elk geval 100% ingestopt.
Mar ziet ondertussen voor het eerst in 2 jaar haar vriendin Amber weer eens. Dat vind ze erg spannend. Het hoort bij haar
stappen van dit jaar; het voornemen om meer te ‘leven’. Vandaag zijn ze samen in de efteling.
De reden voor deze trip naar Nederland, was vooral om Lem bij Pim te brengen. Maar zoals elke keer, is het voor Eric belangrijk
zijn moeder te ondersteunen met dingen die er geregeld en/of gerepareerd moeten worden. In april wordt Ans 90 jaar, dus dan
staat de volgende trip gepland.
In de afgelopen weken is er veel fysiek werk verricht. De wwoofers, Meghan en David uit Canada, hielpen ons weer ‘vooruit’ te
komen. Het leek alsof het werk zo’n eindeloze berg was die nergens heen ging. Maar ze hebben een paar ‘eigen’ taken op zich
genomen en dat helpt ons enorm. De taak om een van grote irrigatie slangen te repareren en in te graven (iedereen van ons had
daar ondertussen een hekel aan) en de andere taak het aanleggen van een terrasje (erg mooi aan het worden, alleen nog
voegen).
Ook hielpen ze met de oogst van wat olijven om onze pers eens mee uit te testen. Het is ons helaas niet gelukt om het mengsel
te scheiden in olie en vocht, maar volgend jaar doen we een hernieuwde poging.
Verder koken ze, samen met de kids, om en om. We eten met z’n allen. Meghan helpt Mar met het oppikken van breien en Beer houd
ervan politieke discussies te voeren met hen.
Er zijn ook veel bezoekers (in de yurt) geweest in de afgelopen weken. Dat brengt ons zo veel aan gezelligheid, contact,
diepgang, groei…dat mag van mij wel lekker zo doorgaan.
Ik begin te wennen aan het schoonmaken van de yurt tussen bezoekers in. Langzaam gaat dat wat sneller en effectiever.
Ik had op een grote, Nederlandse vrouwen Facebook groep, ‘Sisters’, een loting gedaan voor 2 dagen en 3 nachten gratis
yurtgebruik voor 2 personen in februari/maart. Er melden zich 115 vrouwen enthousiast aan. De winnares is ondertussen samen met
haar partner 4 dagen geweest en dat was ook heel erg gezellig.
Er blijven aanvragen komen voor zorg rondom verloskunde. Zoals bijvoorbeeld een verloskunde student die vroeg of ze bij me in
de leer kon. Ze was een week hier, in de yurt. We hebben wat gesprekken gevoerd. Ik heb vooral veel vragen gesteld en hoop dat
ze haar eigen manier gaat ontwikkelen.
Er kwam ook iemand langs voor een ‘zwangerschaps retreat’. Dat was heel intensief. Vier dagen lang keken we -4 uur per dag-
naar belemmerende overtuigingen, we mediteerden samen, we maakten contact met de baby, we legden tarot -voor verheldering op
vragen-, etc.
Ik vond het wel voor herhaling vatbaar! Van mij mogen er meer zwangere vrouwen zoiets komen doen. ;-)
Ondertussen is het echt prachtig weer geweest, wekenlang. We zijn zelfs alweer een keer naar het strand geweest.
Ondanks de droogte hebben we toch wat brandjes gesticht in het zwembad. De doornstruiken in het zwembad waren zo lastig te
verwijderen dat we ze in brand hebben gestoken.
Nadat onze hond, Sarah, verdween, zaten we een tijdje met alleen nog Garfield/Churchill/nameless als onze enige dierlijke
aanwezigheid. Garfield/Chruchill/nameless vond dat een zeer prettige positie om in de zitten. Maar ter bescherming van onze
plek tegen wilde katten, vossen en zelfs ongure mensen, is een hond toch wel erg prettig. Om deze reden hebben we afgelopen
Maandag 2 hondjes opgehaald. Ze zijn enorm schattig. Nog niet in staat tot enige bewaking, maar dat wordt ze met liefde
vergeven.
Het lijkt erop alsof de gevlekte ‘Mancha’ (Spaans voor ‘vlek’) gaat heten en de witte ‘Louisa’, maar dat blijft nog even open
voor verandering tot iedereen het zeker weet. Hun moeder is een kruising tussen een mastif en een golden retreiver en aardig
groot. Wie de vader was, blijft onduidelijk.
Foto's:
1; Olijvenpluk. Iedereen helpt mee. Op de achtergrond het hutje wat snel in elkaar gezet is om de olijven te kunnen
bewerken.
2. Olijven.
3.In de maalmachine
4. De pap die overblijft na het malen, met pit en al.
5. De pers.
6. Het strand.
7. Samen lunchen.
8. Eric kon eindelijk een start maken met het bouwen van onze douche.
9, 10, 11, 12. Vuur maken om het zwembad inwendig te clearen.
13. De puppies met Mar.
14. Ons mooie nieuwe terras.
Photos:
1; Olive picking. Everyone is helping. In the background the hut which is quickly assembled to be able to process the olives
in.
2. Olives.
3. In the milling machine
4. The porridge that remains after grinding, with kernels and all.
5. The press.
6. The beach.
7. Having lunch together.
8. Eric was finally able to start building our shower.
9, 10, 11, 12. Making a fire to clear the pool internally.
13. The puppies with Mar.
14. Our beautiful new terrace.
Olives, puppies and more togetherness.
How bizarre that in the meantime it is already March and Eric is in the Netherlands again. This time with Mar and Lem, for a
few days. I find time almost moves scarily fast. Just as if I am in a fast train and therefore I can’t change that the
landscape passes by like a haze.
Lem will stay in the Netherlands for the time being. He is staying with Pim to be able to take the state Highschool exam in
May. He has worked so hard; I really take my hat off for you, Lem. We have also practiced many exams, there is clear progress
in everything he has done. We only had to take a 7th subject at the last minute (due to a reading error about the conditions
for a VMBO TL diploma) and decided on Spanish. But getting a full language in 2 months is almost impossible. So Lem does what
he can, against all odds, I hope.
Everything that can contribute to this, discipline and perseverance-wise, is 100% there.
Meanwhile, Mar sees her girlfriend Amber for the first time in 2 years. She finds that very exciting. It is part of her steps
this year; the intention to "live" more. Today they are together in the efteling together.
The reason for this trip to the Netherlands was mainly to bring Lem to Pim. But like every time, it is important for Eric to
support his mother with things that need to be arranged and / or repaired. Ans will be 90 in April, so the next trip is already
planned.
Much physical work has been done in recent weeks. The wwoofers, Meghan and David from Canada, helped us to "start up" again. It
seemed as if the work was such an endless mountain that it went nowhere. But they have taken on a few "own" tasks and that
helps us enormously. The task of repairing and digging-in one of large irrigation hoses (everyone of us hated this work by now)
and the other task of constructing a terrace (becoming very beautiful, see pictures). They also helped with the harvest of
olives, to try out our newly bought press. Unfortunately we were unable to separate the mixture into oil and moisture, but we
will make attempt next year. We’ve learned a lot from our mistakes, so I’m presuming it will go very differently next
year.
Furthermore, the wwoofers cook with the kids, alternately. We all eat together. Meghan helps Mar pick up knitting and Beer
loves to have political discussions with them.
There have also been many visitors (in the yurt) in recent weeks. That brings us so much to socializing, contact, depth, growth
... I would like this to go on and on.
I am starting to get used to cleaning the yurt between visitors. Slowly that goes a bit faster and more effectively.
On a large, Dutch women's Facebook group, "Sisters," I made a ‘lottery’ of sorts, to win 2 days and 3 nights of free yurt use
for 2 people in February / March. 115 women wanted in the draw. The winner, meanwhile, has been with her partner for 4 days and
that was very nice.
There are still requests for care related to midwifery. For example, a midwife student who asked if she could apprentice with
me. She was here for a week in the yurt. We have had some conversations. I asked a lot of questions and I hope she will develop
her own way.
Someone also came by for a "pregnancy retreat". That was very intensive. For four days we looked at limiting beliefs -4 hours a
day-, we meditated together, we made contact with the baby, we layed tarotcards for clarification on questions, etc.
For me I’d be happy to do this again! More pregnant women are allowed to do something like that, if it were up to me. ;-)
In the meantime, the weather has been beautiful, for weeks. We even went to the beach once again.
Despite the drought we have lit some fires in the swimming pool. The thorn bushes in the pool were so difficult to remove that
we set them on fire.
After our dog, Sarah, disappeared, we sat for a while with only Garfield / Churchill / nameless as our only animal presence.
Garfield / Churchill / nameless found that a very pleasant position to sit in. But to protect our place against wild cats,
foxes and even unpleasant people, a dog is very helpful. For this reason we picked up 2 puppies last Monday. They are very
cute. Not yet capable of any safety to the land yet, but they are forgiven for that.
It looks like we will name the spotted one "Mancha" (Spanish for "spot") and the white "Louisa", but that remains open for a
while until everyone knows for sure. Their mother is a cross between a mastif and a golden retreiver and quite large. Who the
father was remains unclear.
Write a comment