(English below pictures)
Ik schreef de vorige blog al dat ik Nederland verliet met keelpijn, niet helemaal fit. Nu we al bijna 2 weken terug zijn kan ik
niet zeggen dat daar veel verbetering in is gekomen.
Afgelopen week had ik genoeg van het gekwakkel. Het beïnvloedde mijn beschikbare energielevel zodanig dat ik iedere dag erop
moest inrichten dat ik geen langdurig zwaar karwij kon doen. En dat terwijl ik een kruiden/groentetuintje wilde maken.
Het zware, langdurige onderdeel daarvan is het muurtje dat ik eromheen wil metselen, zodat ik het kan vullen met goede grond
(in plaats van deze rivierkleigrond met stenen waar niet doorheen te komen valt).
Ik heb ook gedacht aan een opbouw tuin; een tuin die je simpelweg op stro en hooi begint. Gaandeweg composteert dat. Je doet
daar dus initieel wel wat aarde bovenop om je plantjes een goede start te geven. Het probleem met een opbouwtuin starten in
Spanje is, dat stro en hooi niet erg makkelijk te vinden zijn. En zeker niet biologische stro en hooi (wat natuurlijk voor de
start van een biologisch tuintje wel essentieel is).
Dus dat idee heb ik gaandeweg losgelaten.
er is een plek op het land- de plek waar Beer zo hard aan het werk is- waar de grond wel goed is. We kunnen een aantal
kruiwagen van die grond mengen met de gekochte compost en dat gewoon bovenop de klei kwakken. Vandaar dat er wel iets omheen
moet om dat bij elkaar te houden. Een muurtje dus. Gemaakt met een beetje cement, veel aarde/zand/klei/stenen van het land en
wat water. Maar als je daar eenmaal aan begint kun je niet halverwege zeggen ‘shit mijn energie is op, morgen weer verder’. Dat
cement is zwaar om te mengen en moet gebruikt worden voor het droogt (behalve als je een cementmolen hebt, maar die hebben we
niet).
Ik verwacht dat het mengproces op zich al genoeg zou zijn voor 1 dag energiegebruik in mijn staat van zijn.
Van dit lage energielevel kreeg ik dus al snel genoeg. Ik wil aan de slag verdorie!
Ik stelde mezelf en mijn lichaam voor om óf gewoon effe goed door te pakken met ziek zijn, óf gewoon beter te worden.
Als respons was ik de volgende dag pas ECHT goed ziek. En dat was wel 20 jaar geleden dat ik de laatste keer zo ziek was
(sommige mensen zijn dit zeker 1 x per jaar! Voor hen; mijn grootste respect).
Ik kon niks anders dan op bed liggen, rillen en pijn lijden.
Ik ben echt heel slecht in ziek zijn. Ik geloof niet dat iemand er ooit echt ‘goed’ in is, maar veel mensen hebben toch meer
doorzettingsvermogen dan ik heb. Als ik zo ziek ben, dan heb ik al snel genoeg van het leven. Als het zo moet, dan maar niet.
Hier heb ik geen zin in. Toedeloe, ik ben weg.
Is ook wel lastig als je geen angst hebt voor de dood; dan vraag je je af waarom je hier in godsnaam ligt te lijden. Voor wie?
Voor wat?
Goed. Hoor mij. 1 dag goed ziek geweest.
Die dag kwam en ging. Ik overleefde ‘m. Hoewel het huilen me vaak nader stond dan het lachen (en de tranen me sowieso al
automatisch over de wangen liepen door de keelpijn en de verkoudheid) en naar de wc gaan bijna psychedelisch voelde (bergje
oplopen naar het hokje in de hete zon). En dat ik onder een dikke deken lag te klappertanden, terwijl het 30 graden in de tent
was.
Ik dacht; ok 1 dag goed ziek zijn en dan weer beter?
Helaas niet. De dag erna begon de benauwdheid (van keel naar longen) en de nacht erna hoestte ik me scheel.
In Nederland ging ik dan naar de apotheek en vroeg om 10 tabletjes codeïne en weg was de hoestprikkel. Of ik ging voor een of
andere hoestsiroop die ook wel wat deed, maar niet heel veel. Maar hier had ik niks gekocht.
Ik ben ook helemaal niet voor reguliere medicatie. Maar pijn lijden is ook niet mijn ding, dus ik pak wel degelijk paracetamol
(en desnoods zelfs ibuprofen) en dus codeïne. Als ik weedolie bij de hand zou hebben, zou ik dat pakken, maar om de een of
andere vreemde reden is daar niet heel makkelijk bij de apotheek om de hoek aan te komen.
Al lijdend in mijn pijn en hoestaanvallen had ik ook geen zin om een half uur te rijden naar een apotheek en te kijken of
codeïne hier ook zo verkrijgbaar was. En dus moest ik het ‘gewoon’ zonder doen.
Mijn moeder bracht me wel nog op het idee van homeopathie die dag met de hoge koorts. Dat kon wel!
Na wat kinesiologisch testen kwam er ignatia amara uit. Ignatia gaat over een groot verlies, oude pijn. Mijn lichaam gaf aan
dat ik gelijk moest starten met de potentie 1M (M=mille=duizend). Dat is een vrij hoge potentie. Het idee achter die potenties
is, dat hoe hoger de potentie hoe meer verdund de stof is, hoe hoger/fijnstoffelijker/diepgaander het nivo waarop hij
werkt.
Toen ik nog verloskundige was, werkte ik met de potentie 200 C in de zwangerschap en tijdens de bevalling. Ik merkte dat lagere
potenties gewoon weinig doen bij zwangeren/barenden. De trilling van hun lichaam is hoger (schijnbaar).
Ter vergelijking: 30 C (C=100) is de potentie van de meeste homeopathische thuisapotheken. En bij de drogist zijn de meeste
over-the-counter homeopathische middelen in de lage potenties van D10 (D=tien) of zoiets.
De ignatia maakte de boel, zoals verwacht, eerst erger. Daarna begonnen mijn ogen te tranen. De dag erna, toen de koorts en
keelpijn wegwaren maar de hoest begon, testte ik nogmaals en moest ik over naar 10M eenmalig. Tjonge, deze ziekte zit haast op
zielsnivo of voorouderlijk nivo ofzo?
Ik heb ignatia natuurlijk niet in M of in 10M zo even liggen.
Homeopathie gaat puur over trilling. En wat neemt trillingen goed op? Water. Dus ik schrijf op een briefje ‘ignatia 1M’ en zet
daar een glas water over. Even later ‘voelt’ het klaar.
Alles in het leven is waarschijnlijk een gedachte, dus dit ook.
Ik heb dit ooit geleerd van een homeopaat in NZ. Mar was 2 jaar en erg ziek. Ze had hoge koorts, oorontsteking, veel pijn. Ik
belde hem om 20 u s’ avonds hiermee. De goede man leefde in de Mangamuka; een bergketen op een uur rijden. Hij besloot me toen
dit ‘geheim’ maar te vertellen. En hij gaf, op gevoel en op de beschrijving van wat ze had en hoe snel het op was komen zetten,
een middel met de potentie aan.
Ik deed wat hij zei (want kon niks anders bedenken en baat het niet dan schaad het niet) en binnen 5 minuten was ze beter. Echt
waar. Koorts weg, oorpijn weg.
Ik moet er wel eerlijk bij vermelden dat ik totaal niet geloofde van tevoren dat dit kon werken. Daarvoor had je toch op z’n
minst tastbare korreltjes nodig!?? Nog los van het feit dat ik allang wist dat je met homeopathie echt geluk moest hebben om
het goede middel te vinden. Ieder middel werkt bij iedere persoon anders.
Maar wij blij en Mar blij.
Later kwam ik erachter dat het middel wat hij Mar op intuïtie en kennis had gegeven, echt het laatste middel was wat in mijn
hoofd op zou komen bij oorontsteking. Het was de homeopathische verdunning van de bacterie die gonorrhoeae veroorzaakt. Hij gaf
dat op hoge potentie (1M). Later legde een andere homeopaat uit dat dit vaak vanuit voorouders in de genen doorgegeven wordt
(de beschadiging in de cel informatie die door de ziekte veroorzaakt wordt, wordt doorgegeven. Niet de ziekte zelf). Bizar dat
Mar zo snel genas hierop! Een zeevarende voorouder met meerdere liefjes in het spel, misschien? Hij had dus niks gegeven voor
oorontsteking, maar helemaal gericht op constitutie: niet op de klacht, maar op haar ‘zijn’.
Ik heb me er maar bij neergelegd dat ik nog niet beter ben. En dat ik kwakkel. En dat ik na elke actie op bed moet liggen.
Gisteren al hijgend de was gedaan bij de wasserette. Daarnet de bijna lege watertank versjouwd en weer gaan liggen. Dat soort
dingen.
Ik ga niet weer mijn lichaam voor een patstelling plaatsen. Gewoon maar geduld hebben, dan. Er valt genoeg te verwerken. Mijn
bezoekje Nederland triggerde natuurlijk een hoop. En de tuchtzaak maakt ook niet dat ik me erg welkom voel daar en raakte weer
wat opgerakeld ‘in mij’.
Ondertussen heeft Pim, na een week goed nadenken en voelen, ‘ja’ gezegd tegen Lem’s zomerverblijf in Nederland. Pim was wel erg
duidelijk; Lem moet een vakantiebaantje erbij nemen en meebetalen aan de boodschappen, etc. Lem is helemaal in de zevende hemel
hierover.
Mijn moeder ziet nog steeds niks met haar rechteroog. Desondanks gaat ze toch zoveel mogelijk verder met haar ‘normale’ leven.
Haar mantelzorg werk is wel behoorlijk zwaarder geworden hierdoor. En het was eigenlijk al te zwaar. Peter staat op de
wachtlijst voor opname in een verzorgtehuis en ik hoop dat dat nu snel gaat gebeuren. Hoe moeilijk dat dan misschien
tegelijkertijd ook is als hij weg is…
Wij krijgen een katje!!
Ergens komende week komt een katje ons huishouden verblijden. Ik wil al zoooo lang weer een kat, maar ik weet ondertussen ook
dat een kat min of meer naar je toe moet komen. Als ik er erg veel moeite voor moet gaan doen, klopt het niet.
Dit katje verscheen toen ik facebook op een ochtend opende. Hij heeft ook een zusje, die Renske erg graag wil. Het terrein
wordt dus 2 katten rijker! En dat kunnen we praktisch ook goed gebruiken na het spotten van wat muizen.
Er zijn ontzettend veel vliegen op het land sinds een week. De composthoop zal daar ook wel aan bijdragen, maar dit klimaat is
ook gewoon een ideaal klimaat voor vliegen. Overal in de omgeving zijn veel vliegen momenteel. We vinden alleen dat het ons
tegenhoudt in het ‘lekker buiten zitten’. Op sommige momenten zitten er wel meer dan 10 vliegen tegelijk op je en moet je
opletten dat er niet 1 meekomt in je drinken, als je drinkt.
Ik ben op zoek gegaan naar manieren om het buiten-zijn weer meer doenbaar te maken. Op Spaanse facebookgroepen kwamen de
volgende aanbevelingen: een groot olijven net over je patio hangen, verhuizen naar de stad, een soort stinkende smurrie
ophangen die vliegen aantrekt (een flytrap) en planten neerzetten waar vliegen niet van houden. De laatste twee opties zijn we
ondertussen aan het toepassen, want buiten zitten/leven/eten is toch wel belangrijk geworden voor ons.
|
|
I already wrote the previous blog that I left the Netherlands with a sore throat, not completely fit. Now that we have been
back almost 2 weeks ago, I cannot say that that has improved much.
Last week I had had enough of feeling so ‘weak’. It affected my available energy level in such a way that I had to set up every
day with short-lasting, not too heavy jobs. And that while I wanted to make a herb / vegetable garden. The heavy, long-lasting
part of it is the wall that I want to build around it, so that I can fill it with good soil (instead of this river clay soil
with stones that cannot be penetrated).
I also thought about build-up garden; a garden that you simply start on straw and hay. Gradually that composts. So you
initially add a little soil on top of the hay/straw to give your plants a good start. The problem with starting a build-up
garden in Spain is that straw and hay are not very easy to find. And certainly not organic straw and hay (which is of course
essential for the start of an organic garden).
So I gradually abandoned that idea.
there is a place on the land - the place where Beer is working so hard - where the soil is good. We can mix a number of
wheelbarrows from that soil with the purchased compost and simply throw it on top of the clay. That is why something has to be
done to keep it together, therefore the idea of a wall. Made with a little cement, lots of earth / sand / clay / stones from
the land and some water. But once you start doing that, you can't say in the middle of it, "shit my energy is up, tomorrow I
will continue". That cement is heavy to mix and must be used for drying (unless you have a cement mill, but we don't have
it).
I expect that the mixing process in itself would be enough for 1 day of energy use in my state of being.
I soon got impatient of this low energy level. I wanna get started!
I proposed to myself and my body to either just continue to get on with being sick and be sick for real or just to get better.
Not linger this in between state.
In response, I was really REALLY ill the next day. And that was 20 years ago that I was so ill in my life (some people are
certainly 1 x a year! For them; my greatest respect).
I could do nothing but lie in bed, shiver and suffer pain.
I'm really bad at being sick. I don't believe anyone is ever really "good" at it, but many people still have more perseverance
than I have. When I am so sick, soon I have had enough of living. If it has to be like this, then rather not. I'm don’t want
this. Bye bye, I'm gone.
Also difficult when you have no fear of death; then you wonder why the hell you are suffering here. For whom? For what?
Oh well. Hear me. Just been ill for 1 day.
That day came and went. I survived. Although tears were often closer than laughter (the tears were already literally running
down my cheeks anyway because of the sore throat and the cold) and going to the toilet felt almost psychedelic (climbing the
hill to the cubicle in the hot sun). And the fact that I was chattering my teeth from being so cold under a thick blanket,
while it was 30 degrees in the tent.
I thought; ok be sick for 1 day and then better again?
Unfortunately not. The following day the coughing started (from throat to lungs) and the following night I spent coughing
instead of sleeping.
In the Netherlands I would go to the pharmacy and ask for 10 tablets of codeine and the cough was gone instantly. Or I would go
for some cough syrup that did something, but not very much. But I didn't buy anything here.
I am also not at all in favour of regular medication. But suffering is not my thing either, so I do take paracetamol (and even
ibuprofen if necessary) and also codeine. If I had weed oil on hand, I would take it, but for some strange reason it is not
very easy to get at the pharmacy.
Suffering from my pain and coughing attacks, I didn't feel like driving half an hour to a pharmacy and seeing if codeine was
also available here. And so I "just" had to do without it.
My mother gave me the idea of homeopathy that day with the high fever. That was possible!
After some kinesiological testing, ignatia amara appeared to be the remedy. Ignatia is about a big loss, old pain. My body
indicated that I immediately had to start with the potency 1M (M = mille = thousand). That is quite a high potency. The idea
behind those potencies is that the higher the potency, the more diluted the substance is, the higher / deeper the level at
which it works.
When I was a midwife, I worked with the 200 C potency during pregnancy and during delivery. I noticed that lower potencies do
little for pregnant women / or during giving birth. The vibration of their body is higher (apparently) in this time.
For comparison: 30 C (C = 100) is the potency of most homeopathic home pharmacies. And in the drugstore, most over-the-counter
homeopathic remedies are in the low potencies of D10 (D = ten) or something.
The ignatia first made things worse, as expected. Then my eyes started to water. The next day, when the fever and sore throat
disappeared but the cough started, I tested again and had to switch to 10M. Boy, is this disease at soul level or ancestral
level or something?
Of course I don't have ignatia in M or in 10M in my medicine kit.
Homeopathy is purely about vibration. And what absorbs vibrations well? Water. So I write on a note "ignatia 1M" and put a
glass of water over it. Moments later it feels ready.
Everything in life is probably a thought, so this too.
I once learned this from a homeopath in NZ.
Mar was 2 years old and very sick. She had a high fever, ear infection, a lot of pain. I called him at 8 pm with this. The good
man lived in the Mangamuka; a mountain range an hour away. He then decided to tell me this "secret". And he indicated, by
intuition and by the description of what she had and how quickly it had started, a substance with the potency.
I did what he said (because I couldn't think of anything else and if it doesn't help, it doesn't hurt) and within 5 minutes she
was better. Really. Fever gone, earache gone.
I must honestly state that I did not believe in advance that this could work. For that you needed at least tangible tablet or
something! Quite apart from the fact that I already knew that in homeopathy you really had to be lucky to find the right
substance. Every substance works differently for every person.
But anyways: we happy and Mar happy.
Later I discovered that the substance he had given Mar on intuition and knowledge was really the last substance that would come
to my mind in ear infections. It was the homeopathic dilution of the bacterium that causes gonorrhoeae. He gave that at high
potential (1M). Later another homeopath explained that this is often passed on through the ancestors in the genes (the damage
in the cell information caused by the disease is passed on, not the disease itself). Weird that Mar healed so quickly! A
seafaring ancestor with multiple darlings in the game, perhaps?
He had therefore not given anything for ear infections, but focused entirely on her constitution: not on the complaint, but on
her "beingness".
I have simply resigned myself to being no better. And that I am unwell-ish. And that I have to lie in bed after every action.
Panting after doing the laundry yesterday at the laundromat. Carrying the -almost empty- water tank and lie down again. Those
kind of things.
I'm not going to put my body before a choice (get well or get on with it) again. I’ll just be patient, then. There is enough to
process. My visit to the Netherlands triggered a lot of course. And the disciplinary case that ran does not make me feel very
welcome there anyway and was triggered all over again.
Meanwhile, after a good week of thinking and feeling, Pim has said "yes" to Lem's summer residence at his place, in the
Netherlands. Pim was very clear; Lem has to take a vacation job and take part in paying for the groceries, etc. Lem is
completely in seventh heaven about this.
My mother still sees nothing with her right eye. Nevertheless, she continues her "normal" life as much as possible. Her care
work has become considerably heavier because of this. And it was already actually too heavy. Peter is on the waiting list for
admission to a care home and I hope that will happen soon. No matter how difficult that may be at the same time when he's gone
...
We are getting a kitten !!
Sometime next week a kitten comes to rejoice our household. I have wanted a cat for so long, but I also know that a cat should
come to you (more or less). If I have to put a lot of effort into finding a cat, it's not right.
This kitten appeared when I opened facebook one morning. He also has a sister, who Renske really wants. The terrain is
therefore 2 cats richer! And we can practically use that as well, after spotting some mice.
There have been so many flies on the land since a week. The compost heap also contributes to this, but this climate is also
simply an ideal climate for flies. Everywhere in the area are many flies currently. At times it stops us from "sitting
outside". There are many times more than 10 flies on you at the same time and you have to be careful that not 1 comes into your
drink while you are drinking.
I started looking for ways to make being outdoors more doable. The following recommendations were made on Spanish Facebook
groups: hang a large olive net over your patio, move to the city, hang a kind of stinky slurry that attracts flies (a flytrap)
and placing plants that flies don't like. In the meantime we are applying the last two options, because sitting outside /
living / eating has become quite important to us.
|
|
|
|
|
Write a comment